ارتباط عوامل فردی و موقعیتی با تقلّب دانش آموزان پایه ی پنجم ابتدایی

هدف اصلی این پژوهش، پیش بینی تقلّب تحصیلی بر اساس برخی از عوامل شخصی و موقعیتی بود. تعداد 477 نفر از دانش آموزان پایه ی پنجم ابتدایی به صورت تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی الگوهای یادگیری سازگار استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد: بین نمره ی متغیرهای جهت گیری تسلّط مدار، ساختار کلاسی تسلّط مدار، خود کارآمدی تحصیلی و فشار تحصیلی با نمره ی تقلّب رابطه ی معکوس و معنادار و نیز، بین نمره ی جهت گیری عملکرد گرا، ساختار کلاسی عملکرد گرا، ساختار کلاسی عملکرد گریز و راهبردهای خود ناتوان سازی تحصیلی با نمره ی تقلّب رابطه ی مستقیم و معنادار وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای مذکور می تواند درمجموع 24 درصد از واریانس متغیر تقلّب تحصیلی را تبیین کند. طبق این یافته ها، پیشنهاد می شود معلّمان و متصدیان آموزش وپرورش با تأکید بر رشد شایستگی و بهبود شخصی در کلاس های درس و پرهیز از رقابت های ناسالم به کاهش فزاینده ی پدیده تقلّب تحصیلی بپردازند.